Mens en lijden: artikel 'Ouders slachtoffers busdrama plannen reis naar Zwitserland'

11 mei 2012, 06:28

De ouders van de Lommelse kinderen die omkwamen tijdens het busdrama in Zwitserland, denken eraan om een gezamenlijke reis te maken naar de plaats waar hun kinderen in maart op skivakantie waren. De ouders van twee kinderen zijn in de paasvakantie al naar Zwitserland getrokken.

Momenteel wordt overleg gepleegd hoe die trip er moet uitzien. Niet alle ouders hebben dezelfde wensen. Een aantal ouders wil zeker een bezoek brengen aan de tunnel in het Zwitserse Sierre waar het fatale busongeval gebeurde. Andere ouders willen dan weer graag overnachten in het hotel waar hun kinderen tijdens hun skivakantie verbleven.

Een ouder van één van de verongelukte kinderen bevestigt dat er inderdaad een voorstel is gedaan. “De wens leeft wel bij verschillende ouders om terug te keren. Zover ik weet, wordt onderzocht wat mogelijk is. Mocht het concreet tot een reis komen, zou het mij persoonlijk wel aanspreken. Het bezoeken van de plekken waar ons kind zijn laatste dagen heeft beleefd, kan me misschien wel helpen in het verwerkingsproces.”

Dat dit in het bijzijn van andere ouders zou gebeuren, is voor de ouder geen bezwaar. “Het zou een extra steun kunnen betekenen voor mij. Maar ik spreek voor mezelf. Alle ouders verwerken dat op hun manier. Ik kan me voorstellen dat er ouders zijn die liever individueel de reis maken, of zelfs liever helemaal niet.”

GVB/KoSn
Foto JG

(bron: www.vandaag.be)

                                                                     

Het hele drama is enorm triest en heel België leefde en leeft nog altijd mee met de ouders van de overleden kinderen en hun grote verlies. Het is het ergste wat je kan meemaken als ouder, je kind verliezen. Ik vind het dan ook sterk dat die ouders naar de plaats willen en kunnen gaan waar hun kinderen hun laatste momenten hebben beleefd. Ik zou dat niet kunnen denk ik. Het zou te hard zijn voor mij persoonlijk. Ik kan al niet naar het kerkhof gaan zonder dat ik een krop in mijn keel krijg. Ik verwerk liever met de vele mooie herinneringen die ik heb van mijn papa voor hij die ziekte kreeg. Maar overlijden door een ziekte is natuurlijk compleet anders, en totaal niet vergelijkbaar met zo een plotse dood zoals een busongeluk. De ene dag zwaai je je kind uit en wens je het een goede reis, een paar dagen erna verneem je het verschrikkelijke nieuws van het busongeluk.

Het moet dan ook verschrikkelijk zijn voor die ouders, zeker als ze dan nog eens in Zwitserland zelf zijn. Maar ik begrijp wel dat die ouders willen weten hoe alles precies is gegaan. Op die manier kunnen ze een beeld vormen van de laatste momenten van hun kinderen. En zo kunnen ze allemaal samen proberen om alles een beetje te verwerken. Veel van hun vragen kunnen ze op die manier (door hun reis naar Zwitserland samen met alle ouders) beantwoorden, maar de 'waarom' vraag zal altijd blijven. Dat is een vraag die niemand kan beantwoorden.