Het hangt af van de mate waarin je respect hebt voor
jezelf en hoe ver je wilt gaan om je belachelijk te maken. Als je je als
volwassen persoon gaat gedragen als een klein kind dan heb je een groot verlies
aan zelfrespect. De laatste tijd horen we meer en meer verhalen over pestgedrag
op de werkvloer. Waar zijn we in godsnaam met bezig? We moeten de kinderen leren
om zich goed te gedragen en lief te zijn voor elkaar, maar dan gaan de ‘grote’
mensen hen slecht gaan gedragen en elkaar pesten op het werk. Ik vind het maar
raar. Er zijn kinderen en jongeren die meer verstand hebben dan die volwassenen
die elkaar pesten op het werk.
Voor de tijd dat we maar te leven hebben moet je met plezier naar je werk kunnen gaan, en overeen komen met je collega’s. Dan is het werk nog zo plezant. Langdurig pestgedrag kan ook psychische klachten veroorzaken: minderwaardigheidscomplex, faalangst, onzekerheid, vereenzaming,… Je moet je eens in de positie plaatsen van de gepeste, niemand zou dit graag willen. En waarom zou je iemand pesten als je dit zelf niet graag zou meemaken?
Dit bewijst dat neoliberalisme enorm gevaarlijk is op psychologisch vlak. Ik ben het er volledig mee eens dat hier een einde aan moet komen. Waar gaan we in godsnaam naartoe? Dit kan zo niet verder, er moet dringend verandering komen vind ik. Ik heb eigenlijk geluk gehad op mijn vorige werkplaatsen dat ik telkens in een hechte groep ben terechtgekomen. Maar ik kan mij voorstellen dat er ook veel andere bedrijven zijn… Vooral mannen kunnen hard zijn voor elkaar denk ik.
Vorig jaar in Turkije moest ik op een avond samen met mijn collega gasten gaan ophalen van de luchthaven om hen naar hun hotel te brengen. Er kwam plots een oudere man naar ons toe die echt enorm boos was. Hij kreeg echt een kinderlijke woedeaanval buiten voor de luchthaven, met enorm veel andere mensen rondom ons. Hij was boos omdat hij een visum moest aankopen van 15 euro om het land binnen te mogen, dit had hij nog nooit meegemaakt. Die man begon ons uit te schelden en was constant aan het roepen. Iedereen kan dus wel eens last hebben van infantilisering. Dit gebeurt niet enkel op de werkvloer.
Vroeger had ik ook wel eens last van infantilisering, waarschijnlijk omdat ik dan ook nog een kind was… Van zodra iets niet verliep op mijn manier begon ik met de deuren te slaan en te roepen. Ik weet nu achteraf dat dit enorm kinderachtig was van mij en niets oplost. En nu ben ik dan ook helemaal veranderd, ik leg mij neer bij de dingen die gebeuren. Je bereikt er toch niets mee om te roepen, iemand te pesten of uit te schelden.
Voor de tijd dat we maar te leven hebben moet je met plezier naar je werk kunnen gaan, en overeen komen met je collega’s. Dan is het werk nog zo plezant. Langdurig pestgedrag kan ook psychische klachten veroorzaken: minderwaardigheidscomplex, faalangst, onzekerheid, vereenzaming,… Je moet je eens in de positie plaatsen van de gepeste, niemand zou dit graag willen. En waarom zou je iemand pesten als je dit zelf niet graag zou meemaken?
Dit bewijst dat neoliberalisme enorm gevaarlijk is op psychologisch vlak. Ik ben het er volledig mee eens dat hier een einde aan moet komen. Waar gaan we in godsnaam naartoe? Dit kan zo niet verder, er moet dringend verandering komen vind ik. Ik heb eigenlijk geluk gehad op mijn vorige werkplaatsen dat ik telkens in een hechte groep ben terechtgekomen. Maar ik kan mij voorstellen dat er ook veel andere bedrijven zijn… Vooral mannen kunnen hard zijn voor elkaar denk ik.
Vorig jaar in Turkije moest ik op een avond samen met mijn collega gasten gaan ophalen van de luchthaven om hen naar hun hotel te brengen. Er kwam plots een oudere man naar ons toe die echt enorm boos was. Hij kreeg echt een kinderlijke woedeaanval buiten voor de luchthaven, met enorm veel andere mensen rondom ons. Hij was boos omdat hij een visum moest aankopen van 15 euro om het land binnen te mogen, dit had hij nog nooit meegemaakt. Die man begon ons uit te schelden en was constant aan het roepen. Iedereen kan dus wel eens last hebben van infantilisering. Dit gebeurt niet enkel op de werkvloer.
Vroeger had ik ook wel eens last van infantilisering, waarschijnlijk omdat ik dan ook nog een kind was… Van zodra iets niet verliep op mijn manier begon ik met de deuren te slaan en te roepen. Ik weet nu achteraf dat dit enorm kinderachtig was van mij en niets oplost. En nu ben ik dan ook helemaal veranderd, ik leg mij neer bij de dingen die gebeuren. Je bereikt er toch niets mee om te roepen, iemand te pesten of uit te schelden.
Het is inderdaad schandalig hoe volwassenen soms met elkaar omgaan. Ik heb ook al verschillende verhalen gehoord of gelezen over pestgedrag op het werk en ik vind dit ronduit belachelijk. Het droevige eraan is soms dat de gepeste gewoon uit het leven stapt omdat hij de druk niet meer aan kan. Dan zegt dit ook al veel over het bedrijf zelf. Het kan toch niet dat echt iedereen tegen die persoon was? Er moeten toch ook mensen zijn die het zien gebeuren en die de gepeste willen helpen? Dan vraag ik me af waarom de directeur er niets aan doet, dat alleen al geeft zeker geen goede reputatie voor bedrijven.
BeantwoordenVerwijderenDe grote vraag is natuurlijk waarom? Tja, die mensen zijn niet gelukkig of gefrustreerd. Op hun privé vlak gaat het misschien niet goed en dan werken ze het uit op het werk op een onschuldig slachtoffer. Het kinderlijke is ook als 1 iemand begint, dat anderen volgen. Ik snap dit helemaal niet. Het is een manier van erbij te horen zeker? En op die manier ervoor zorgen dat ze zelf nooit de gepeste zullen worden.
Soms komt het allemaal te ver en je hebt volledig gelijk dat je er inderdaad helemaal niets met bereikt. Ook de situatie die je vertelt van in Turkije, het gebeurt helemaal niet enkel op de werkvloer. Die man zijn woede aanval zal ongecontroleerd zijn maar dan moet jij en u collega er op een volwassen en vooral kalme manier op kunnen reageren. Wat niet altijd evident is als er een klant je de huid vol aan het schelden is.