Ik ga volledig akkoord met dit idee van Paul Verhaeghe. Het
is inderdaad zo dat iedereen aan zichzelf denkt. We zijn misschien wel zo
opgevoed maar dat betekent niet dat we niet kunnen veranderen, of toch tenminste proberen.
Zo vind ik persoonlijk zelfmoord enorm egoïstisch. Die persoon denkt dan enkel aan zichzelf, en hij is verlost van zijn problemen maar dan beginnen de problemen pas voor de familie. Ik begrijp niet hoe iemand dit zijn familie kan aandoen. Die familie zal ook altijd met schuldgevoelens zitten: “Waarom hebben we dit niet zien aankomen?”
Ook kleine dingen kan je beschouwen als een daad van egoïsme. Als ik bijvoorbeeld cupcakes heb gebakken of chocolademousse heb gemaakt, dan zal ik altijd het grootste cakeje nemen of het schaaltje met de meeste chocolademousse. Dit is natuurlijk heel onschuldig maar toch is het een beetje egoïstisch want ik wil eigenlijk het meest.
Als mijn broer koeken aan het eten is, en ik vraag één koekje, dan zegt hij altijd van nee. Dan moet ik gewoon iets anders nemen om te eten, zodat er geen ruzie van komt.
Ik zat gisteren op de tram in Antwerpen en de tram zat redelijk vol. Er waren oudere mensen die rechtstonden en hun evenwicht probeerden te bewaren, terwijl er dan andere jonge mensen een zitplaats hadden. Als je iemand ziet sukkelen op de bus of tram, dan ga je toch gaan rechtstaan voor die persoon zodat hij of zij op je plaats kan gaan zitten? Veel mensen denken daar blijkbaar anders over. Dit vind ik enorm egoïstisch.
Zo vind ik persoonlijk zelfmoord enorm egoïstisch. Die persoon denkt dan enkel aan zichzelf, en hij is verlost van zijn problemen maar dan beginnen de problemen pas voor de familie. Ik begrijp niet hoe iemand dit zijn familie kan aandoen. Die familie zal ook altijd met schuldgevoelens zitten: “Waarom hebben we dit niet zien aankomen?”
Ook kleine dingen kan je beschouwen als een daad van egoïsme. Als ik bijvoorbeeld cupcakes heb gebakken of chocolademousse heb gemaakt, dan zal ik altijd het grootste cakeje nemen of het schaaltje met de meeste chocolademousse. Dit is natuurlijk heel onschuldig maar toch is het een beetje egoïstisch want ik wil eigenlijk het meest.
Als mijn broer koeken aan het eten is, en ik vraag één koekje, dan zegt hij altijd van nee. Dan moet ik gewoon iets anders nemen om te eten, zodat er geen ruzie van komt.
Ik zat gisteren op de tram in Antwerpen en de tram zat redelijk vol. Er waren oudere mensen die rechtstonden en hun evenwicht probeerden te bewaren, terwijl er dan andere jonge mensen een zitplaats hadden. Als je iemand ziet sukkelen op de bus of tram, dan ga je toch gaan rechtstaan voor die persoon zodat hij of zij op je plaats kan gaan zitten? Veel mensen denken daar blijkbaar anders over. Dit vind ik enorm egoïstisch.
Klopt volledig wat je zegt. De maatschappij is zo individueel en het egoïsme schuilt inderdaad in de mens.
BeantwoordenVerwijderen